Zonnepanelen zijn populair (en steeds winstgevender)

Het aantal particulieren dat zonnepanelen op het dak aanbrengt, is sinds 2011 flink gestegen. Het blijkt een lonende investering, de overtollige stroom die ze aan het net leveren, gaat af van de energierekening.

De regeling die bezitters van zonnepanelen de mogelijkheid biedt om aan het net teruggeleverde stroom af te trekken van hun stroomrekening, is een groot succes. Sinds deze zogeheten salderingsregeling in 2011 nog eens aanzienlijk werd verbeterd, is de hoeveelheid zonnepanelen op particuliere daken dertien maal zo groot geworden.

Dat blijkt uit een evaluatie die in opdracht van minister Kamp van Economische Zaken is opgesteld door het consultantsbureau van PwC. In 2011 stond 95 megawatt aan zonnepanelen opgesteld bij particulieren en kleine bedrijven, eind 2015 was dat 1251 megawatt. Zodra de zon schijnt, leveren die evenveel stroom als twee gascentrales. Dankzij die zonnepanelen werd in 2015 679 miljoen kilo CO2 minder uitgestoten. Dat is 0,5 procent van de totale uitstoot. En de opmars van de zonnepaneel is nog lang niet ten einde, zegt onderzoeker Paul Nillesen van PwC.

Belasting

Wie veel panelen heeft, kan evenveel produceren als zijn eigen gebruik, en dan bedraagt de stroomrekening nul. Wie nog meer produceert, krijgt voor die extra energie niet meer de zelfde voorwaarden: de prijs wordt een stuk lager, en bovendien moet er belasting over de inkomsten worden betaald. De regeling bestaat sinds 2004 en werd in 2011 verruimd: sindsdien mag elke particulier maximaal 5.000 kilowattuur (was 3.000 kilowattuur) per jaar leveren aan het stroombedrijf. Dat trok veel mensen over de streep. De terugverdientijd voor de panelen daalde mede daardoor tot zeven jaar, wat neerkomt op een rendement van 14 procent. Nillesen: 'Uit onderzoek weten we dat als de terugverdientijd onder de tien jaar komt, meer dan 50 procent van de mensen bereid is te investeren.' Ook de kosten van zonnepanelen zijn enorm gedaald. De regeling is wel duur. Per vermeden ton CO2 kost deze regeling 269 euro. Subsidiëring van wind op zee kostte slechts 116 euro per ton vermeden CO2 in 2015, en sindsdien is de prijs nog spectaculair gedaald. En het meestoken van hout in kolencentrales, dat de afgelopen tijd zwaar onder vuur ligt omdat het zo'n dure methode zou zijn om CO2 -uitstoot te verminderen, is nog veel goedkoper: 53 euro per ton.

Accu's

De salderingsregeling heeft nog een nadeel: zo lang ze bestaat, zullen particulieren niet of nauwelijks investeren in opslag van hun zonnestroom in accu's. Dat gebeurt in een land als België, waar maar beperkt kan worden gesaldeerd, veel meer. Voor een goed werkend stroomnetwerk is het beter als stroom ook wordt opgeslagen. In Groningen liep het vorig jaar al spaak, omdat daar met 'aardbevingsgeld' van de NAM massaal zonnepanelen werden geïnstalleerd. Als de zon fel scheen, sloegen daar de stoppen door. Wanneer de groei van zonnestroom zou kunnen leiden tot grote problemen in het stroomnetwerk, weet Nillesen niet. Ondanks de problemen met de regeling wil minister Kamp hem niet kwijt. Tot 2020 blijft zij zeker; dat is zo bepaald in het Energieakkoord. Wat er daarna moet gebeuren, is nog de vraag. In zijn brief aan de Tweede Kamer liet Kamp die vraag dinsdag nog onbeantwoord. Wel schrijft hij dat er ondersteuning voor de particuliere zonnepanelen moet blijven, vooral omdat de regeling 'het bewustzijn van en het draagvlak voor de energietransitie vergroot'.

Bron: Volkskrant.nl